ಮಡಿಕೇರಿ : ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ ಪರಿಷತ್ತು ವತಿಯಿಂದ ಸೋಮವಾರಪೇಟೆ ತಾಲ್ಲೂಕು ನಿಡ್ತ ಗ್ರಾಮದ ಸರ್ಕಾರಿ ಹಿರಿಯ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಾಲಾ ಮೈದಾನದಲ್ಲಿ ಶುಕ್ರವಾರ ಕೊಡಗು ಜಿಲ್ಲಾ 14ನೇ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ ಸಮ್ಮೇಳನ ನಡೆಯಿತು.

ಸಮ್ಮೇಳನದ ಅಧ್ಯಕ್ಷತೆ ವಹಿಸಿ ಮಾತನಾಡಿದ ಕಾಲೂರು ನಾಗೇಶ್ ಅವರು ಭಾಷಾ ಕಲಿಕೆ ಒಂದು ಕೌಶಲ್ಯ, ಎಳವೆಯಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳು ಹಲವಾರು ಭಾಷೆಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಕಲಿಯುವ ಕೌಶಲ್ಯ ಹೊಂದಿರುತ್ತಾರೆ. ಭಾಷೆ ಬಾಂಧವ್ಯ ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತದೆ. ಎಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚು ಭಾಷೆಗಳನ್ನು ಕಲಿಯುತ್ತೇವೋ ಅಷ್ಟು ಬಾಂಧವ್ಯಗಳು ನಮ್ಮದಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಅವರು ಅಭಿಪ್ರಾಯಪಟ್ಟರು.

ಯಾವುದೇ ವ್ಯಕ್ತಿ ತನ್ನ ಮಾತೃ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಕೇಳಿದಾಕ್ಷಣ ಪುಳಕಿತನಾಗುತ್ತಾನೆ. ತನ್ನ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ತವಕಿಸುತ್ತಾನೆ. ಅಂದರೆ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ ತನ್ನದೇ ಮಾತೃಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಹೆಚ್ಚು ಸ್ಪಂದಿಸಲು ಇಷ್ಟಪಡುತ್ತಾನೆ. ಪರಸ್ಪರರೊಂದಿಗೆ ವ್ಯವಹರಿಸಲು, ತನ್ಮೂಲಕ ಬದುಕನ್ನು ಸಹ್ಯವಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ನಮಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಭಾಷೆಗಳು ತಿಳಿದಿದ್ದರೆ ಒಳ್ಳೆಯದು. ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಬೆಳಕಿಗೆ ಬಾರದಿರುವ ಐತಿಹ್ಯಗಳು, ಆಚರಣೆಗಳು ಸಾಕಷ್ಟಿದ್ದು, ಇವುಗಳ ಕುರಿತಾಗಿ ಸಂಶೋಧನೆಗೆ ಅವಕಾಶವಿದೆ ಎಂದು ನಾಗೇಶ್ ಕಾಲೂರು ಅವರು ಹೇಳಿದರು.

ಬರಹಗಾರರು, ಲೇಖಕರು ಈ ದೇಶದ ಸಾಮಾಜಿಕ ಬದುಕಿನ ಕೈಗನ್ನಡಿಗಳಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಜ್ವಲಂತ ಸಮಸ್ಯೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಬೆಳಕು ಚೆಲ್ಲುವುದಲ್ಲದೆ ಅದರ ಪರಿಹಾರೋಪಾಯದ ಬಗೆಗೂ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಕರಾಗಿರಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಯಾವುದೇ ಪಕ್ಷ, ಪಂಗಡಗಳ ಮರ್ಜಿಗೆ ಒಳಗಾಗದೆ ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಭಾರತೀಯರೆಂಬ ನಿಲುವಿನೊಂದಿಗೆ ದೇಶವನ್ನು ಸರ್ವ ಜನಾಂಗದ ಶಾಂತಿಯ ತೋಟವಾಗಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಭಾಷೆ, ಸಾಹಿತ್ಯವನ್ನು ನಿಷ್ಪಕ್ಷಪಾತದಿಂದ ದುಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವತ್ತ ಮುಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಗೆ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಕ ಆಗಿರಬೇಕಾಗಿದೆ ಎಂದು ಸಮ್ಮೇಳನಾಧ್ಯಕ್ಷರು ನುಡಿದರು.

ರಾಜ್ಯದ ಇತರೆಡೆಗಳಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿದಾಗ ಎಲ್ಲಾ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದಲೂ ಕೊಡಗು ವಿಭಿನ್ನವಾಗಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಇಲ್ಲಿನ ಬಹುಭಾಷಿಕ ಸಮುದಾಯ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತಿ, ಕನ್ನಡ, ಕೊಡವ, ಅರೆಭಾಷೆ, ತುಳು, ಬ್ಯಾರಿ, ಮಲಯಾಳಂ, ತಮಿಳು, ಹವ್ಯಕ, ಉರ್ದು ಹೀಗೆ ಪಟ್ಟಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ. ಇದರಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಭಾಷೆಗಳಿಗೆ ಕನ್ನಡವೇ ಲಿಪಿಯಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಇಲ್ಲಿ ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಆಯಾಯ ಭಾಷೆಗಳ ಮೂಲಕ ಕನ್ನಡದ ಪೋಷಣೆಯೂ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಕನ್ನಡ ಹಿರಿಯಣ್ಣನಾಗಿದ್ದುಕೊಂಡು ಈ ಭಾಷೆಗಳ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಒತ್ತುಕೊಡುವ ಅಗತ್ಯವಿದೆ ಎಂದು ಅವರು ಅಭಿಪ್ರಾಯಪಟ್ಟರು.

ಒಂದು ಭಾಷೆಯ ಹುಟ್ಟನ್ನು ಗಮನಿಸುವಾಗ ಎಷ್ಟರಮಟ್ಟಿಗೆ ಸಂವಹನ ಪೂರಕ ಎಂಬುದರ ಮೇಲೆ ಅದರ ತಳಹದಿ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಆ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ತನ್ನದೇ ಆದ ಆಂತರಿಕ ಗಟ್ಟಿತನ ಇರುವುದರಿಂದಲೇ ಅದು ಇಂದು ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಭಾಷೆ ಎನಿಸಿದೆ ಎಂದರು.

ಇಡೀ ಭಾರತೀಯ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಸುಂದರವಾಗಿರುವ ಲಿಪಿ ಕೂಡಾ ಕನ್ನಡದ್ದಾಗಿದೆ. ಕನ್ನಡ ಲಿಪಿ ರೂಪುಗೊಂಡಿದ್ದು, ಬ್ರಾಹ್ಮಿ ಲಿಪಿಯಿಂದ ಅದಾದ ಎಷ್ಟೋ ವರ್ಷಗಳ ತರುವಾಯ ದೇವನಾಗಿರಿ ಲಿಪಿಯ ಉದಯ ಆಗಿರಬೇಕೆಂದು ಭಾಷಾ ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳ ಅಭಿಮತ.

ನಂತರ 16ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಜೈನ ಸಾಹಿತ್ಯ ಹುಟ್ಟಿತು. ರತ್ನಾಕರ ವರ್ಣಿಯಿಂದಾರಂಭವಾಗಿ ಮುದ್ದಣ್ಣನವರೆಗೆ ಈ ಯುಗ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ. ಕ್ರಿ.ಶ.1820ರ ನಂತರ ಹೊಸಗನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ತಲೆಯೆತ್ತಿತು. ನಾಟಕಗಳ ಮೂಲಕ ತೆರೆದುಕೊಂಡ ಹೊಸಗನ್ನಡ, ನಂತರ ಪದ್ಯ ಗದ್ಯಗಳತ್ತ ತೆರೆದುಕೊಂಡಿತು. ಬಿ.ಎಂ.ಶ್ರೀಕಂಠಯ್ಯ, ಗೋವಿಂದ ಪೈ, ಪಂಜೆ ಮಂಗೇಶರಾಯರು ಇವರಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖರು ಎಂದರು.

ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯ ಪ್ರಾಚೀನತೆಯೊಂದಿಗೆ ಕನ್ನಡ ನಾಡಿನ ಎಲ್ಲೆಗಳನ್ನು ಕೂಡ ಕವಿರಾಜಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಹೇಳಲಾಗಿರುವುದು ಆಸಕ್ತಿದಾಯಕ. ಎರಡು ಸಾವಿರ ವರ್ಷಗಳಿಗೂ ಹಿಂದಿನಿಂದಲೇ ಕಾವೇರಿಯ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಇತ್ತು ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಇದು ನಿದರ್ಶನ. ಹನ್ನೊಂದನೇ ಶತಮಾನದ ಶಿಲಾಶಾಸನದಲ್ಲಿ ಕೂಡಾ ಕೊಡಗಿನವರ ಉಲ್ಲೇಖವಿದೆ ಎಂದರು.

ಕನ್ನಡ ನವೋದಯ ಸಾಹಿತ್ಯ ಯುಗದಲ್ಲಿ ಕೊರವಂಡ ಅಪ್ಪಯ್ಯನವರ ಕೊಡವ ಕುಲಾಚಾರಾದಿ ತತ್ವೋಜ್ಜೀವಿನಿ’ ರಚನೆಯಾಗಿದ್ದರೆ, ನಂತರದ ಕಾಲಘಟ್ಟದಲ್ಲಿ ನಡಿಕೇರಿಯಂಡ ಚಿಣ್ಣಪ್ಪ ಅವರು ಸಂಗ್ರಹಿಸಿದ ’ಪಟ್ಟೋಲೆ ಪಳಮೆ’ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಪ್ರಪ್ರಥಮ ಜಾನಪದ ಸಂಗ್ರಹವೆಂಬ ಹಿರಿಮೆಗೂ ಪಾತ್ರವಾಗಿದೆ. ಕೊಡವ ಶಿಷ್ಟ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಯುಗಪ್ರವರ್ತಕರೆಂದೇ ಖ್ಯಾತರಾದ ಅಪ್ಪನೆರವಂಡ ಅಪ್ಪಚ್ಚಕವಿ ಅವರು ಕನ್ನಡ ಕಂಪೆನಿ ನಾಟಕಗಳಿಂದ ಪ್ರೇರಿತರಾಗಿಯೇ ಕೊಡವ ನಾಟಕ ರಚನೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಕೊಡವ ಭಾಷೆ ಕನ್ನಡ ಲಿಪಿಯನ್ನೇ ಆಶ್ರಯಿಸಿರುವುದರಿಂದ ಕೊಡವ ಭಾಷೆಯ ಬೆಳವಣಿಗೆಯೆಂದರೆ ಅದು ಕನ್ನಡ ಲಿಪಿಯ ಬೆಳವಣಿಗೆಯೂ ಹೌದು. ಅಲ್ಲದೆ ಙ ಮತ್ತು ಞ ಎಂಬ ಎರಡು ಅಕ್ಷರಗಳನ್ನು ಅತ್ಯಂತ ಹೆಚ್ಚು ಬಾರಿ ಬಳಸುವ ಭಾಷೆಗಳೆಂದರೆ ಕೊಡವ ಮತ್ತು ಬ್ಯಾರಿ ಭಾಷೆಗಳಾಗಿವೆ ಎಂದರು.

ಕೊಡಗಿನ ಗೌರಮ್ಮ ಸಣ್ಣಕಥೆಗಳ ಮೂಲಕ ಗಮನ ಸೆಳೆಯುತ್ತಾರೆ. ಭಾರತೀಸುತ ತಮ್ಮ ಕಾದಂಬರಿಗಳಲ್ಲಿ ಕೊಡಗಿನ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಹಿರಿಮೆಯನ್ನು ದಾಖಲಿಸುತ್ತಾರೆ. ಕೂತಂಡ ಪಾರ್ವತಿ ಪೂವಯ್ಯ, ಕಾಕೆಮಾನಿ, ಬಿ.ಡಿ.ಗಣಪತಿ ಇತರರು ಕನ್ನಡದ ಬೆಳವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಶ್ರಮಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಪಂಜೆಯವರ ಹುತ್ತರಿ ಹಾಡಂತೂ ಇಂದಿಗೂ ಜನಮನ್ನಣೆ ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ. ಕನ್ನಡ ನಿಘಂಟು ಕರ್ತರಾದ ರೆವರೆಂಟ್ ಕಿಟ್ಟೆಲ್ ಅವರು ಕೂಡಾ ಕೊಡಗಿನಲ್ಲಿದ್ದುಕೊಂಡು ಕನ್ನಡದ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ನಾಗೇಶ್ ಕಾಲೂರು ಅವರು ಸ್ಮರಿಸಿದರು.